کد مطلب:3226 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:315
بازگشت امام خمینی به ایران پس از چهارده سال تبعید
بازگشت امام خمینی به ایران پس از چهارده سال تبعید
اوایل بهمن 57 خبر تصمیم امام در بازگشت به كشور منتشر شد.
هر كس كه می شنید اشك شوق فرو می ریخت. مردم چهارده سال انتظار كشیده بودند. اما در عین حال مردم و دوستان امام نگران جان ایشان بودند چرا كه هنوز دولت دست نشانده شاه سرِ پا و حكومت نظامی
حدیث بیداری، ص: 104
برقرار بود. از این رو دوستان امام نیز توصیه به تعویق سفر تا تأمین شرایط داشتند. از سوی دیگر حضور امام در این شرایط در جمع میلیونها مردم بپاخاسته از دید امریكا به معنای پایان حتمی كار رژیم شاه بود. اقدامات فراوانی از تهدید به انفجار هواپیما گرفته تا وقوع كودتای نظامی برای تعویق سفر ایشان صورت گرفت. حتی رئیس جمهور فرانسه
حدیث بیداری، ص: 105
واسطه شد؛ (81) اما امام خمینی تصمیم خویش را گرفته و طی پیامهایی به مردم ایران گفته بود می خواهد در این روزهای سرنوشت ساز و خطیر در كنار مردمش باشد. دولت بختیار با هماهنگی ژنرال هایزر فرودگاههای كشور را به روی پروازهای خارجی بست. جمعیتی انبوه از سراسر كشور به سوی تهران سرازیر شدند و در تظاهرات میلیونها تن از
حدیث بیداری، ص: 106
مردم تهران شركت كرده و خواستار باز شدن فرودگاهها بودند. جمعی از روحانیون و شخصیتهای سیاسی در مسجد دانشگاه تهران تا باز شدن فرودگاه دست به تحصن زدند. دولت بختیار پس از چند روز تاب مقاومت نیاورد و ناگزیر از پذیرفتن خواست ملت شد.
سرانجام امام خمینی بامداد 12 بهمن 1357 پس از چهارده سال دوری از وطن وارد كشور شد. استقبال بی سابقه مردم ایران چنان عظیم
حدیث بیداری، ص: 107
و غیر قابل انكار بود كه خبرگزاریهای غربی نیز ناگزیر از اعتراف شده و مستقبلین را چهار تا شش میلیون نفر برآورد كردند. سیل جمعیت از فرودگاه به سوی بهشت زهرا (س)، مزار شهیدان انقلاب اسلامی، روانه شد تا سخنان تاریخی امام را بشنود. در همین نطق بود كه امام خمینی با صدای بلند فرمود:
من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می كنم. (82)
شاپور بختیار ابتدا این سخن را شوخی گرفته بود اما چند روز بیشتر نگذشت كه در 15 بهمن 57 امام خمینی رئیس دولت موقت انقلاب را تعیین نمود. آقای مهندس مهدی بازرگان كه چهره ای متدین و با سابقه مبارزاتی و
حدیث بیداری، ص: 108
دارای تجربه در نهضت ملی شدن صنعت نفت داشت، برای این منظور از سوی شورای انقلاب معرفی و پیشنهاد شده بود. امام خمینی در متن حكم انتصاب وی تصریح كرده بود كه او را بدون در نظر گرفتن روابط حزبی مأمور تشكیل كابینه برای تهیه مقدمات رفراندوم و برگزاری انتخابات نموده است. (83) حضرت امام از مردم ایران درخواست كرد تا نظر خود را در مورد این انتخاب اعلام كنند. سراسر كشور با برگزاری راهپیماییهای گسترده به حمایت از تصمیم امام پرداختند. احزاب و گروههای سیاسی كه مسئولین و اعضای اندكشان به بركت قیام مردم در چند مرحله از زندانهای رژیم خلاصی یافته بودند، اینك در آستانه پیروزی ملت ادعای میراث خواری از انقلاب و گرفتن سهم بیشتر داشتند و از همین روزها بود كه صف بندی علیه انقلاب اسلامی در طیفی از وابستگان رژیم شاه و ساواكیان، كمونیستها و مجاهدین خلق (منافقین) آغاز شد.
اوایل بهمن 57 خبر تصمیم امام در بازگشت به كشور منتشر شد.
هر كس كه می شنید اشك شوق فرو می ریخت. مردم چهارده سال انتظار كشیده بودند. اما در عین حال مردم و دوستان امام نگران جان ایشان بودند چرا كه هنوز دولت دست نشانده شاه سرِ پا و حكومت نظامی
حدیث بیداری، ص: 104
برقرار بود. از این رو دوستان امام نیز توصیه به تعویق سفر تا تأمین شرایط داشتند. از سوی دیگر حضور امام در این شرایط در جمع میلیونها مردم بپاخاسته از دید امریكا به معنای پایان حتمی كار رژیم شاه بود. اقدامات فراوانی از تهدید به انفجار هواپیما گرفته تا وقوع كودتای نظامی برای تعویق سفر ایشان صورت گرفت. حتی رئیس جمهور فرانسه
حدیث بیداری، ص: 105
واسطه شد؛ (81) اما امام خمینی تصمیم خویش را گرفته و طی پیامهایی به مردم ایران گفته بود می خواهد در این روزهای سرنوشت ساز و خطیر در كنار مردمش باشد. دولت بختیار با هماهنگی ژنرال هایزر فرودگاههای كشور را به روی پروازهای خارجی بست. جمعیتی انبوه از سراسر كشور به سوی تهران سرازیر شدند و در تظاهرات میلیونها تن از
حدیث بیداری، ص: 106
مردم تهران شركت كرده و خواستار باز شدن فرودگاهها بودند. جمعی از روحانیون و شخصیتهای سیاسی در مسجد دانشگاه تهران تا باز شدن فرودگاه دست به تحصن زدند. دولت بختیار پس از چند روز تاب مقاومت نیاورد و ناگزیر از پذیرفتن خواست ملت شد.
سرانجام امام خمینی بامداد 12 بهمن 1357 پس از چهارده سال دوری از وطن وارد كشور شد. استقبال بی سابقه مردم ایران چنان عظیم
حدیث بیداری، ص: 107
و غیر قابل انكار بود كه خبرگزاریهای غربی نیز ناگزیر از اعتراف شده و مستقبلین را چهار تا شش میلیون نفر برآورد كردند. سیل جمعیت از فرودگاه به سوی بهشت زهرا (س)، مزار شهیدان انقلاب اسلامی، روانه شد تا سخنان تاریخی امام را بشنود. در همین نطق بود كه امام خمینی با صدای بلند فرمود:
من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می كنم. (82)
شاپور بختیار ابتدا این سخن را شوخی گرفته بود اما چند روز بیشتر نگذشت كه در 15 بهمن 57 امام خمینی رئیس دولت موقت انقلاب را تعیین نمود. آقای مهندس مهدی بازرگان كه چهره ای متدین و با سابقه مبارزاتی و
حدیث بیداری، ص: 108
دارای تجربه در نهضت ملی شدن صنعت نفت داشت، برای این منظور از سوی شورای انقلاب معرفی و پیشنهاد شده بود. امام خمینی در متن حكم انتصاب وی تصریح كرده بود كه او را بدون در نظر گرفتن روابط حزبی مأمور تشكیل كابینه برای تهیه مقدمات رفراندوم و برگزاری انتخابات نموده است. (83) حضرت امام از مردم ایران درخواست كرد تا نظر خود را در مورد این انتخاب اعلام كنند. سراسر كشور با برگزاری راهپیماییهای گسترده به حمایت از تصمیم امام پرداختند. احزاب و گروههای سیاسی كه مسئولین و اعضای اندكشان به بركت قیام مردم در چند مرحله از زندانهای رژیم خلاصی یافته بودند، اینك در آستانه پیروزی ملت ادعای میراث خواری از انقلاب و گرفتن سهم بیشتر داشتند و از همین روزها بود كه صف بندی علیه انقلاب اسلامی در طیفی از وابستگان رژیم شاه و ساواكیان، كمونیستها و مجاهدین خلق (منافقین) آغاز شد.